Κοκκινοπηλός

Το χωριό Κοκκινοπλός ή Κοκκινοπηλός, είναι τόπος παραθέρισης και ξεκούρασης καθώς είναι το ψηλότερο απ’ όλα τα χωριά του Ολύμπου. Έχει υψόμετρο 1.150μ. και εντυπωσιάζει με τα πετρόχτιστα σπίτια του σκαρφαλωμένα στην πλαγιά του βουνού. Η ονομασία του συνδέεται με το κοκκινόχωμα, το οποίο είναι κύριο συστατικό του χωριού. Λόγω των ιδιαίτερων χωμάτων της περιοχής, οι κάτοικοι εκτός από την κτηνοτροφία, την υλοτομία και τη γεωργία, ασχολήθηκαν και με την παραγωγή ασβέστη.

Καρυά

Το χωριό Καρυά βρίσκεται σε ένα κοίλωμα του Κάτω Ολύμπου σε υψόμετρο 900μ. και λόγω του ιδιαίτερου φυσικού της κάλλους, έχει αποκτήσει παραθεριστικό χαρακτήρα. Τους καλοκαιρινούς μήνες συγκεντρώνει αρκετό κόσμο, που είτε μένει στην περιοχή, είτε περνώντας από την Καρυά και τα δάση του Κάτω Ολύμπου, μπαίνει στο νομό της Πιερίας με πρώτη στάση τα παράλια της Λεπτοκαρυάς. Από δω ξεκινάνε οι ορειβάτες οι οποίοι κατευθύνονται προς τις κορυφές Μεταμόρφωση 2.699μ., Φράγκου τ’ Αλώνι 2.677μ. και την κορυφή Εννέα Πύργους 2.450μ. Η περιοχή βορειοανατολικά του χωριού είναι γεμάτη από δάση πεύκου, έλατου, βαλανιδιάς και οξιάς σε έκταση 40.000 στρεμμάτων.

Δίον

Ναός Αγίας Παρασκευής | Κοκκινοπηλός

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στη συνοικία Κάτω Τόκα του Κοκκινοπηλού και είναι κτισμένη το 1732. Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική, με χαρακτηριστικό της την πέστροφα – γοργόνα στο ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1853 στο Αμούρι από ξύλο καρυδιάς. Ο ναός κάηκε από τους Τούρκους στις 10 Μαΐου του 1821 και ανοικοδομήθηκε το 1832.

Άγιος Δημήτριος

Ακολουθώντας τον εθνικό δρόμο Κατερίνης-Ελασσόνας, μετά το χωριό Μηλιά, διασχίζουμε ένα εντυπωσιακό πυκνοδασωμένο φαράγγι που χωρίζει τον Όλυμπο από το μικρότερο όρος Τίταρος. Είναι τα περίφημα «στενά της Πέτρας», ένα από τα τρία μεγάλα περάσματα του Ολύμπου από την αρχαιότητα ως σήμερα. Από τα νερά του ρέματος ποτίζονται οπωροφόρα και «πεζούλες» όπου καλλιεργούνται τα ονομαστά αγιοδημητριάτικα φασόλια, ενώ παλιότερα είχε νερόμυλους και μαντάνια. Σε απόσταση 33 χλμ. από την Κατερίνη συναντούμε το χωριό Άγιος Δημήτριος που συνοικίστηκε από μικρότερα της περιοχής τον 15ο αιώνα. Αρκετοί κάτοικοι του χωριού εκτελέστηκαν στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, λόγω της συμμετοχής τους στην εθνική αντίσταση, και το χωριό κάηκε τρεις φορές από τα κατοχικά στρατεύματα. Στον Άγιο Δημήτριο διατηρούνται παλιά πετρόχτιστα σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια, ενώ σε καταστήματα και ταβέρνες προσφέρονται ντόπια προϊόντα.

Ραψάνη

Στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης, ακριβώς μετά την κοιλάδα των Τεμπών, μπροστά στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού, συναντάμε μια επιγραφή που γράφει Ραψάνη. Ο φιδωτός δρόμος φτάνει σε υψόμετρο 640μ. και συναντά τη Ραψάνη. Το χωριό είναι κτισμένο στις Ν.Α. πλαγιές του κάτω Ολύμπου, σε τοποθεσία που το βλέπει ο ήλιος όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η μοναδική θέση του χωριού, τα καθαρά και χωνευτικά νερά του καθώς και το δροσερό του κλίμα, το κάνουν περιζήτητο θερινό κέντρο. Η πλακόστρωτη πλατεία της Ραψάνης με τα πλατάνια, τις μουριές και τις φλαμουριές έχει θέα προς τα Τέμπη, με μικρά καφενεία και μαγαζιά που προσφέρουν τσίπουρο… και φυσικά το περίφημο κρασί Ραψάνης.