Μονή Αγίας Τριάδας Βροντούς
Στο εσωτερικό της διατηρούνται τοιχογραφίες του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, που φέρουν το πέρασμα του χρόνου επάνω τους από την εγκατάλειψη και ερήμωση του μοναστηριού.
Στο εσωτερικό της διατηρούνται τοιχογραφίες του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, που φέρουν το πέρασμα του χρόνου επάνω τους από την εγκατάλειψη και ερήμωση του μοναστηριού.
Το μονότοξο γεφύρι γεφύρι πάνω από τον ποταμό Ελασσονίτη, ένωνε τις δύο πλευρές της Ελασσόνας. Χτίστηκε πιθανότερα στα μέσα του 17ου αιώνα στον ίδιο χώρο όπου υπήρχε βυζαντινό (13ος αιώνας) γεφύρι. Το πετρόχτιστο μνημείο της πόλης σήμερα δε χρησιμοποιείται, αφού ακριβώς δίπλα του υπάρχει καινούρια γέφυρα.
Η αρχή της γνωριμίας με το βουνό των θεών γίνεται στο Κέντρο Πληροφόρησης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου που βρίσκεται στο Λιτόχωρο. Μέσα από εικόνες, εκθέματα, προβολές, εφαρμογές πολυμέσων, οι επισκέπτες παίρνουν πληροφορίες για τα μονοπάτια και τις διαδρομές, τη μορφολογία του εδάφους, τη χλωρίδα, την πανίδα, το κλίμα, το ιστορικό της πρώτης ανάβασης κλπ. Το Κέντρο προσφέρει – έπειτα από συνεννόηση- τη δυνατότητα ξεναγήσεων από τους διπλωματούχους ξεναγούς του.
Βόρεια του Λιτοχώρου βρίσκεται η νέα Μονή του Αγίου Διονυσίου, όπου μεταφέρθηκαν οι μοναχοί της παλιάς μονής, μετά την ανατίναξή της από το γερμανικό στρατό κατοχής το 1943. Στη νέα Μονή, που λειτουργούσε παλιότερα ως μετόχι του ιστορικού μοναστηριού, φυλάσσονται όσα κειμήλια διασώθηκαν (χειρόγραφα, εικόνες, σταυροί κλπ).
Η μονή Αγίας Τριάδας Ολύμπου ανακαινίστηκε από τον μοναχό, άγιο της ορθόδοξης εκκλησίας, Διονύσιο, το 1543, στη χαράδρα του Εννιπέα, στο χώρο όπου υπήρχε παλιότερο ομώνυμο βυζαντινό μοναστήρι. Ο Θεσσαλός όσιος Διονύσιος ο νέος (από τη Δρακότρυπα Καρδίτσας), πριν από την ίδρυση του κοινοβίου στον Όλυμπο, είχε διατελέσει μοναχός στα Μετέωρα και ηγούμενος στη μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους, έχοντας τη φήμη λόγιου ασκητή και καλλιγράφου. Το μοναστήρι καταστράφηκε αρκετές φορές από πυρκαγιές και λεηλασίες των Τούρκων, καθώς υπήρξε ορμητήριο των Μακεδόνων κλεφτών. Καταστράφηκε ολοσχερώς το 1943 με ανατίναξη των κτιρίων του από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, που θεωρούσαν το μοναστήρι κέντρο της εθνικής αντίστασης στον Όλυμπο. Από την παλιά μονή σώζονται τα ερείπια του καθολικού (της κεντρικής εκκλησίας), που είναι χτίσμα του 18ου αιώνα, και της βόρειας πτέρυγας με την τράπεζα και τον πύργο του μοναστηριού. Σε μικρή απόσταση, Νοτιοανατολικά από το παλιό μοναστήρι, βρίσκεται ένα σπήλαιο, το ασκηταριό του Αγίου Διονυσίου, με εκκλησάκι και αγιασματική πηγή. Σήμερα το μοναστήρι ανακαινίζεται εκ βάθρων, ενώ οι λίγοι μοναχοί του εγκαταβιούν στο μετόχι της μονής που βρίσκεται βόρεια του Λιτοχώρου, όπου χτίστηκαν σύγχρονοι κοιτώνες και ξενώνες. Η εκκλησία του μετοχιού χτίστηκε το 17ο αιώνα, ενώ τα παλιότερα κτίριά του ανεγέρθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα.
Μετά τα Φωτεινά, διακλάδωση του εθνικού δρόμου οδηγεί στη μονή Πέτρας και το ομώνυμο χωριό. Από την παλιά μονή σώζεται μόνο η εκκλησία που χτίστηκε στα 1754, με υλικά που ανήκαν σε παλιότερο βυζαντινό κτίσμα. Τα σύγχρονα κτίρια του μοναστηριού στέγασαν προπολεμικά σανατόριο και ως το 2004 ψυχιατρείο. Το όμορφο χωριό Πέτρα, αφετηρία για αναβάσεις προς τις βόρειες κορυφές του Ολύμπου, διαθέτει ξενώνες και ταβέρνες. Μετά την Πέτρα ο δρόμος οδηγεί προς το ορεινό χωριό Κοκκινοπηλός, τη θεσσαλική πλευρά του Ολύμπου.