Η μονή Αγίας Τριάδας Ολύμπου ανακαινίστηκε από τον μοναχό, άγιο της ορθόδοξης εκκλησίας, Διονύσιο, το 1543, στη χαράδρα του Εννιπέα, στο χώρο όπου υπήρχε παλιότερο ομώνυμο βυζαντινό μοναστήρι. Ο Θεσσαλός όσιος Διονύσιος ο νέος (από τη Δρακότρυπα Καρδίτσας), πριν από την ίδρυση του κοινοβίου στον Όλυμπο, είχε διατελέσει μοναχός στα Μετέωρα και ηγούμενος στη μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους, έχοντας τη φήμη λόγιου ασκητή και καλλιγράφου. Το μοναστήρι καταστράφηκε αρκετές φορές από πυρκαγιές και λεηλασίες των Τούρκων, καθώς υπήρξε ορμητήριο των Μακεδόνων κλεφτών. Καταστράφηκε ολοσχερώς το 1943 με ανατίναξη των κτιρίων του από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, που θεωρούσαν το μοναστήρι κέντρο της εθνικής αντίστασης στον Όλυμπο. Από την παλιά μονή σώζονται τα ερείπια του καθολικού (της κεντρικής εκκλησίας), που είναι χτίσμα του 18ου αιώνα, και της βόρειας πτέρυγας με την τράπεζα και τον πύργο του μοναστηριού. Σε μικρή απόσταση, Νοτιοανατολικά από το παλιό μοναστήρι, βρίσκεται ένα σπήλαιο, το ασκηταριό του Αγίου Διονυσίου, με εκκλησάκι και αγιασματική πηγή. Σήμερα το μοναστήρι ανακαινίζεται εκ βάθρων, ενώ οι λίγοι μοναχοί του εγκαταβιούν στο μετόχι της μονής που βρίσκεται βόρεια του Λιτοχώρου, όπου χτίστηκαν σύγχρονοι κοιτώνες και ξενώνες. Η εκκλησία του μετοχιού χτίστηκε το 17ο αιώνα, ενώ τα παλιότερα κτίριά του ανεγέρθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα.